Een minder fijne dag

Mmmmmm, tja, uh, wat zal ik er eens over zeggen........
Vandaag lieve lezers, was voor ons, Moppie en Musty, een minder fijne dag. Tja, de dag begon wel leuk eigenlijk. Wij, Musty en ik (Moppie) hadden nog niets in de gaten. In de gang stond het mandje van de vorige keer dat we op avontuur gingen. We hadden aan dat avontuur in het geheel geen nare herinneringen. U weet wel, toen we naar die vriendelijke mevrouw de dierenarts zijn geweest.
Dus Musty was lekker in het mandje gaan liggen. Toen de baas eraankwam en mij erbij in deed, hadden we nog altijd geen benul. Het viel ons wel op dat Frodo een beetje vreemd naar ons keek. Maar ach, dat doet die malle kater wel vaker. Goed, wij dus de auto in met de baas. Tja dat is al niet echt geweldig. Een auto wiebelt raar en maakt behoorlijk wat herrie, dus niet echt leuk voor een kat. We kwamen weer aan bij het gebouwtje van de aardige mevrouw. We gingen die kamer weer in, nu was er geen lieve mevrouw maar een aardige meneer.

De baas noemde hem Peter en hij was dus de dierenarts. Hij heeft ons even nagekeken. Hij vond dat we te weinig gegroeid waren, slecht 1 ons in de afgelopen drie weken. Maar verder was alles goed, volgens hem.  Maar nu ging het helemaal mis! Onze baas, liet ons namelijk gewoon daar achter. Kunt u het zich voorstellen? Nou, wij niet. Was hij nou helemaal betoeterd? Hoe kan hij nou, twee van die geweldige, prachtige, superlieve, sociale dieren als ons, achter laten??? Ja, oké, we waren niet helemaal alleen en hij heeft wel beloofd dat hij ons weer zou ophalen, maar toch.......
De dierenarstassistente heeft zich toen maar over ons ontfermd. Zij is wel lief hoor, dat is het niet, maar ach.... we vonden het toch een beetje raar allemaal. En het verhaal wordt nog enger, 't is echt waar. We werden in een kooitje gestopt, in een kamertje ergens achterin. En toen ze ons er één voor één uithaalden werd het al snel zwart voor mijn lieve kleine oogjes. Ik hoorde in de verte de assistente nog zeggen, ik denk dat hij wel slaapt nu..... verder weet ik even niets meer. Maar och, och, och, toen ik wakker werd zeg.........

Ik durf het u bijna niet te vertellen. U gelooft niet wat ze met mij en Musty hebben gedaan.....
Laat ik het zo formuleren, ik was het één en ander aan de achterkant kwijt. Pfffff, schande!!!!!!
Tja, kijk, dat de weledelgestelde heer Felix en die malle Frodo beiden "jeweetwel" katers waren, dat wisten wij natuurlijk al lang. Maar dat ze dit geintje bij ons ook zouden uithalen? Nu snapt u de titel van dit stukje, een minder fijne dag. Zeg maar gerust een ROTDAG!
En als klap op de vuurpijl. Toen de baas ons kwam halen, durfde die Peter ook nog te zeggen dat één van de assistentes het zonde vond dat Musty was "geholpen", ze had wel een nestje van hem gewild. Nou ja zeg, nu vraag ik u, het lef van die mensen.....
Een nestje, nee dat kunnen wij u niet meer aanbieden. Wij hebben slechts depressieve, zielige, en vanaf nu extreem luie "jeweetwel" katers in de aanbieding.
Ik hoop  dat we dit afschuwelijke avontuur snel kunnen vergeten.........