Hoe kan het...hoe kan het in vredesnaam.... Niet lang geleden is onze Frodo aangereden. Hij was al 14 en we waren erg verdrietig. Omdat we enorm geschrokken waren, besloten we dat Musty niet meer naar buiten mocht. Althans, we zouden een ren in de tuin maken, maar dus niet meer los. Frodo zou dat nooit hebben geaccepteerd, maar Musty vond het prima. Hij kreeg twee lieve vriendinnetjes en hij voelde zich de koning te rijk. Tot afgelopen dinsdagavond... ineens stortte hij in, zijn achterpoten waren van het ene op het andere moment verlamd. We schrokken ons wild en een regelden direct een bezoek aan de dierenarts. Eenmaal bij de dierenarts, waren zijn achterpootjes helemaal koud. Hij had pijn, dat was duidelijk.... wat voel je je dan toch machteloos.... De dierenarts begon zijn onderzoek, maar het was niet goed. Zijn hart klonk heel onregelmatig en hij kreeg het steeds benauwder. Trombose was de diagnose, waarschijnlijk vanwege een hartafwijking. Door de hitte speelde dat nu ineens heel erg op. We moesten Musty daar achter laten, aan het infuus... De twee prinsesjes Lilly en Lotus snapte er niets van. Ze zochten hem echt... zo verdrietig.
De volgende dag was het niet veel beter... we hebben het nog even aangekeken, maar aan het eind van de middag de knoop doorgehakt (mede op advies van de dierenarts). Hij is gestorven in de armen van Jan. Lieve Musty, geboren in de zomer van 2012 en overleden in de zomer van 2017... slechts 5 jaar hebben we van jouw liefde kunnen genieten. Ongelooflijk zo lief en verdraagzaam naar mens en dier... We zullen je zo ontzettend missen.... Lieve Musty, je bent weer bij je broertje Moppie en je twee goede vrienden Felix en Frodo... Vaarwel heerlijke, lieve, gekke "Saarlooswolfhondkater"...
