Help, wat is dat????

Gisteren kreeg onze weledelgestelde heer Felix de schrik van zijn leven. Tja, we hadden dan ook de grote fout gemaakt om niet eerst even met hem te overleggen. Nee, zonder dat hij het wist hadden we ineens een logé uit Spanje. Je weet wel zo'n zielig hondje, dat niemand heeft. Hij mag een poosje bij ons wonen, tot we een fijn baasje voor hem hebben gevonden. Maar goed, dat had niemand dus aan Felix verteld. Dus toen onze Felix de keuken in kwam en niets vermoedend op de keukentafel sprong, kreeg hij ineens het kleine zwarte gevaarte in de gaten.
Felix is in huis de goedheid zelve. Alle honden vindt hij lief en de kleine katjes mogen boven op hem springen als zij dat willen. Maar buiten is het een heel ander verhaal. Buiten is Felix de schrik van de buurt. Andere katten lopen een blokje om, want je wilt echt niet in gevecht komen met die tijger. En naast ons woont Willem, de Duitse herder. Toen Willem daar net kwam wonen, wilde hij zijn tuin eens inspecteren. Midden in de tuin zat onze heer felix. Nou, dacht Willem, die kan ik wel hebben en hij vloog op Felix af. Maar, toen hij dicht in de buurt was, werd Felix ineens drie keer zo groot en er kwam een gegrom uit dat beest, waar een leeuw jaloers op was. Willem stond pardoes stil en koos eieren voor zijn geld. Hij droop zielig af. De buurvrouw had alles gade geslagen en dubbel gelegen van het lachen. Tja, onze Felix hè, voor de duivel niet bang.
Maar goed, hij werd dus ineens zonder enige voorbereiding geconfronteerd met onze Spaanse gast. u begrijpt het al, hij werd drie keer zo groot en gromde heftig. Het Spaanse rakkertje stond bekend om zijn jachtdrift. Het was niet verstandig om hem bij katten te plaatsten was het advies. Nu wonen bij ons de katten en de honden gescheiden als wij niet thuis zijn, dus dat was geen probleem. Maar deze grote jager had toch behoorlijk wat ontzag voor onze poema. Hij ging drie stappen achteruit en piepte zachtjes. Onze witte herder Luna snapte er niets van en liep naar Felix toe om te kijken wat er met hem aan de hand was. Felix schakelde direct een versnelling terug en gaf Luna een geruststellend kopje. Nee, ik ben niet boos op jou, die kleine zwarte moet even zijn plaats leren. Voorzichtig deed Django (zo heet onze Spaanse gast) een stapje naar voren. Dat vond Felix niet goed en hij ging weer blazen, grommen en heeeeel groot zijn. De arme Spanjaard dook uit pure angst achter de benen van Jan weg. Tja, beetje zielig maar eigenlijk wel goed. Want ik kon deze hulp van Felix goed gebruiken bij het temperen van het jachtinstinct. Katten zijn dus niet voor de poes, was de les van vandaag! Dank je wel Felix.

Nee, ik ben niet boos op jou, die kleine zwarte moet even zijn plaats leren.

Helaas hebben we geen foto van een driedubbeldikke Felix en ietwat voorzichtige Django, de camera haperde, dat zal je net zien. Maar u kunt zich er vast een mooie voorstelling van maken!

De cyperse kater

 

Ik zag een grijze kater,jagen op een mus.
Maar dat was voor die cyper, nog een hele klus.
Om die mus te grijpen, bij z'n mussennek,
Want ook die mus die keek wel uit,dat beest dat was niet gek,
Zo had die grijze kater op die mus geen vat,
vroeger was hij vlugger,toen hij nog ballen had......

 

 

Brutale Moppie

Normaal gesproken leven bij ons hond en kat wat gescheiden. In het verleden is er namelijk een vervelende ervaring geweest. Ach, daar hebben we het nu niet over. Maar als wij niet thuis zijn, zitten hond en kat gescheiden. Als we wel thuis zijn, willen de katten natuurlijk ook gezellig bij ons beneden zijn. En dat mag dan ook. Luna vindt het af en toe nog wel spannend, maar Chloe en Sam zijn katten gewend en Sara kan er ook aardig mee overweg. Ten minste zolang ze niet uitdagend voor haar wegrennen. Maar als Sara op haar bedje ligt, dan kan Moppie eigenlijk best erbij.... En dat deed Moppie dan ook. Het kleine ondeugende katertje heeft me toch een lef. Loopt gewoon op die grote wolf af, en kruipt lekker bij haar op het hondenbed. Maar ook terror teckel Sam krijgt een beurt, want tja, die is toch wel erg leuk. En dan moet natuurlijk nog de kennel worden geinspecteerd. Oh, ja, en laten we vooral Luna niet vergeten. Want hoewel die het erg spannend vindt om contact te hebben met de katjes, wordt ze door deze kleine kater niet vergeten. Chloe kijkt het van een afstandje aan en is bij dat het kleine kattenbeest haar met rust laat.

Tja, Frodo denkt wel eens dat hij hier de baas is, maar pas maar op, deze kleine doerak is voor de duvel niet bang....