Nog meer kittens

Afgelopen vrijdag zijn we nog een keer op kitten bezoek gegaan. Dit maal in Gennep. Daar zat een heel lief Black-tortie Maine Coon poesje. Ze kwam direct lekker kletsend op ons af gelopen. Tja.... dan ben je toch verkocht. Maar we zijn sterk geweest en hebben afgesproken dat we er een nachtje over zouden slapen. Dat hebben we gedaan en het was een heerlijke droom. Dus toen we de volgende dag alle twee nog steeds verliefd waren, hebben we de knoop doorgehakt. Dit poesje zouden we gaan halen. Want één poesje vonden we toch net niet leuk genoeg, nu kunnen ze samen spelen. Samen? Ja, inderdaad, want het zilver grijze poesje van afgelopen donderdag bleek nog beschikbaar te zijn en haar gaan we dan ook a.s. woensdag halen. Twee lieve poesjes om samen te spelen en natuurlijk hoort bij samen ook nog onze lieve kater Musty.
Maar terug naar vandaag. We hadden afgesproken om 14.00 uur. Natuurlijk waren we veel te vroeg. Omdat het nogal warm was, konden we niet in een stilstaande auto blijven wachten. En de eigenaren van het poesje zouden speciaal voor ons om 14.00 uur naar huis komen van een braderie. Zij waren er natuurlijk nog niet. Dus zijn we maar een extra rondje gaan rijden, dan heb je in ieder geval de koelte van de airco nog. Om 13.50 uur kwamen we weer terug bij de plaats van bestemming. Ja hoor, de auto stond er. Duidelijk herkenbaar door de sticker: I love Cats. We belden aan en wederom kwam de kleine Lilly direct op ons toegelopen. Dus nog geen minuut nadat we binnen waren, stond Jan alweer te kroelen met de kleine op zijn arm. We hebben even wat gedronken en nog even bij alle andere katten gekeken, maar eigenlijk wilden we zo snel mogelijk met onze nieuwe aanwinst naar huis.
In de auto was Lilly heel lief en rustig, natuurlijk liet ze af en toe van haar horen, maar ze lag rustig in het kattenkooitje op mijn schoot. Thuis hebben we haar eerst even in de kattenkamer gezet. Even tot rust komen van alle belevenissen. Musty vond het in eerste instantie een beetje raar allemaal. Wat was dat nu weer? Maar ook hij moest gewoon even wennen aan de nieuwe situatie. Ook Lilly schrok toen ze hem zag, hoge rug en blazen, dat kleine ding. Maar het gaat steeds een beetje beter. Tja, moet allemaal nog wennen.
Gisteren hadden we de nieuwe krabpaal al in elkaar gezet en wat andere speeltjes klaar gezet in de kattenkamer. Het was wel ongelooflijk warm vandaag dus het raam stond op een haakje, het was redelijk goed uit te houden in het kamertje. Tegen de avond begon Lilly tot zichzelf te komen. Nu ging ze op ontdekkingstocht. De krabpaal werd uitgeprobeerd, het mandje, de achtbaan met het balletje. Kortom, ze had het er maar druk mee. Tot slot zocht ze een lekker plekje in onze kledingkast en lag ze heerlijk te pitten.

Djengiboy Lilly

Het mandje ligt lekker 

Lekker naar buiten kijken

Spelen met de veertjes (aan een hengeltje)

Wie is dat????????

Nieuw vriendje

Die gekke Musty... nu hij geen kattenvriend meer heeft, heeft hij vriendschap gesloten met een ekster. Ja, je gelooft het niet, maar het is heus waar. Het malle vogeltje komt Musty echt halen of uitdagen, hoe je het noemen wilt. Musty doet af en toe even alsof hij hem wil pakken, maar doet het nooit echt. Het is echt een spel tussen die twee. Nou het zal niet al te lang duren, want we gaan het kattenluik sluiten eerdaags. Ik wil niet nog meer katten verliezen aan die nare auto's. En dan komt er een mooie grote kattenren in de tuin. Want hij wil natuurlijk nog wel af en toe lekker buiten kunnen liggen. En dan.... gaat Musty een ander vriendje krijgen... of liever gezegd... vriendinnetje. Want we zijn vanmiddag bij prachtige Maine Coon poesjes gaan kijken. En ja, nu gaat dan toch echt eindelijk een keer die wens in vervulling. Er gaat een Coon poesje komen! Wanneer, en welke precies, dat blijft nog even een verrassing... maar vanmiddag hebben we heerlijk kunnen knuffelen!

Nog meer slecht nieuws...

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik heb geschreven op dit blog. Inmiddels hebben er twee kanjers van ons, ons verlaten. Lieve wijze heer Felix is overleden naar aanleiding van een nierprobleem. Hij had altijd een zwakke gezondheid, hoewel je dat niet aan hem merken kon. Hij was de grote beschermheer van de andere katers en de schrik van de buurt. Binnen was hij echter de zachtheid zelve. Wat een lieve zachte kroelkater was het. Toen zijn nierprobleem wel heel erg werd en hij echt pijn kreeg, moesten we de moeilijke beslissing nemen om hem te laten gaan. Intens verdrietig waren we over dit bericht.
En tot ons grote verdriet kregen wij op 11 mei wederom telefoon van de dierenambulance. Ik kon het bijna niet geloven. Frodo was aangereden. Frodo, die slimme snelle kater, die iedere auto jarenlang te snel af was geweest. Nu dan toch slachtoffer van de meest gevreesde vijand van de kat. We troosten ons met de gedachte dat Frodo weer samen is met zijn grote maatje Felix. Ze liggen naast elkaar begraven achter in onze tuin. Maar het heeft mij wel enorm aan het denken gezet. Want wat nu? Musty is nog alleen over en zichtbaar eenzaam. Musty is een lieve kruising Britse korthaar x Hollandse straatkat. Hij is niet te groot, wat kort op de pootjes, heeft een enorm lief zacht stemgeluid en is super zacht en vriendelijk. Hij ligt graag bij ons op bed en komt voor het slapen gaan een poosje kroelen. Maar.... wat nu?
Een kat erbij en weer het risico lopen dat we veel te vroeg afscheid moeten nemen?
De katers binnen houden? Maar wat doe je een Hollandse straatkat dan aan? Musty zou het niet zo erg vinden, die is rustig en meer hond dan kat, zeggen we wel eens. Maar als je er één treft als Frodo, dan zou het dierenmishandeling zijn om die te proberen binnen te houden.
Daarnaast speelt al jarenlang de wens om eens een raskat te nemen. En dan natuurlijk niet zomaar één. Ons hart ligt dan bij de Maine Coon. De reden is simpel, het gaat ons om het geweldige karakter van deze kat. Ook hier kan je bijna zeggen, dat het de hond is onder de katten. Het is een rustige kat (hoewel hij ook heerlijk speels kan zijn zo af en toe), heeft een lief zacht stemgeluid en kletst graag, is een gezelschapsdier en bovendien ziet hij er nog prachtig uit ook.
En zo overwegen we nu dus serieus om de stap te gaan wagen.
Misschien krijgt Musty wel een heel mooi, half langharig vriendinnetje.....