Heer Frodo doet gewoonlijk niet veel, hij geeft de monsters zelfs een kopje af en toe. Maar als ze vervelend zijn, zoals het rennen van die nieuwe, krijgen ze een flinke haal.
Ach, zo lang wij, Moppie en Musty maar rustig blijven liggen, gebeurt er niets. Trouwens, we zijn natuurlijk niet bang voor die grote luizebalen, dat begrijpen jullie wel. Nee, zo langzamerhand beginnen we die vieze hijgers steeds liever te vinden, maar dat mogen jullie natuurlijk niet doorvertellen. Tja, die stinkers doen ook zooooo hun best om lief gevonden te worden. Daar kan ons kattenhartje niet tegenop. Dus, zo af en toe laten we het maar toe dat ze met ons kroelen. Ja, zelfs die nieuwe Spaanse schavuit! Vooral die wolf is erg van ons gecharmeerd. Zodra wij bij de baas op schoot zitten, kruipt ze naast ons op de bank. Schattig toch, ja, ze zijn niet zo erg als ze eruit zien hoor.
