Ja,ja, wie is de baas....

Welnu lieve lezers, hier dan toch nog een berichtje van mij, uw weledelgestelde heer Felix. Ik heb dat kattebelletje van heer Frodo eens gelezen. Het lijkt een ongelooflijk stoere ridder, die heer Frodo, maar ach, ik weet wel beter. Had ik u niet een aardige anekdote beloofd. Welnu, het gaat over de stoere ridder Frodo. Toen hij nog een kleine kater was, was hij toch lang niet zo stoer als hij nu doet voorkomen. Wij woonden destijds in een huis in het plaatsje Oud-Beijerland. Ja, mensen, het was een rijtjeshuis. Niets mis mee, maar de tuin van zo'n huis, grenst aan beide zijde aan de tuin van de buren. Dat is op zich ook nog geen probleem. Echter in het huis aan den linkerzijde van ons huis, woonden ....uh, hoe zal ik het netjes zeggen.... minder aardige mensen, met een minder aardig poezenbeest. Het was een vrouwtje, althans, het moest er voor doorgaan. Een lapjespoes. Normaal gesproken vind ik dat zeer aangename verschijningen, maar dit exemplaar was alles behalve dat. Het was een eersteranngs kreng, mensen, vergeef mij dit taalgebruik. Ik heb er geen andere woorden voor. Behalve haar onsympathieke karakter, was ze ook alles behalve charmant om te zien. Zij had een duidelijke voorkeur voor eten, en haar baasjes vonden het schijnbaar allemaal goed. Vandaar dat zij in omvang ongeveer gelijk was aan een nijlpaard.

Haar omvang was ongeveer gelijk aan een nijlpaard!

Het voordeel hiervan was dat zij met geen mogelijkheid over de schutting kon springen die onze tuin van die van haar scheidde. Maar op een goede dag was onze stoere ridder Frodo in den tuin van den boze buren beland. Het driekleurige monster had hem ontdekt en hem in de hoek van de tuin vastgezet. Hij kon geen kant op. Ik was ondertussen lekker een dutje aan het doen, in het zonnetje in onze eigen tuin. Opeens werd ik opgeschrikt door het klagende geluid van een zeer zielige ridder Frodo. Tja, en heer Felix, zou heer Felix niet zijn, als hij niet terstond tot de redding zou overgaan. Niets kon mij tegenhouden, ik vloog de schutting over en sprong boven op het moddervette kattenkreng. Natuurlijk schrok zij zich wild, tegen een sterke kerel als ik was zij zeker niet opgewassen en ze droop dan ook af. De overrompelde Frodo moest ik er nog even toe zetten om toch maar over de schutting te springen zodat hij veilig in eigen tuin kon bijkomen van de schrik. Hoewel onze eigen tuin volledig veilig was, zat de schrik er zo in dat heer Frodo het toch noodzakelijk achtte om zich te verschuilen. Tja, dames en heren, dat was één van de eerste kennismakingen met dames. Niet echt een ontmoeting om trots op te zijn. Wie is de baas? Hahahaha, u begrijpt dat ik smakelijk kan lachen om zijn stoere praatjes. Maar ach, hij was destijds nog klein, inmiddels heeft hij wel wat meer levenservaring. Maar als ik heel eerlijk moet zijn, misschien dat hij de honden de baas is, andere katten blijft voor hem een uitdaging.
Ach, gelukkig heeft hij altijd nog de weledelgestelde heer Felix, die het ondanks alles, toch voor hem blijft opnemen!
Beste lezers, tot een volgende keer maar weer. Ik groet u.
De Weledelgestelde Heer Felix.

Hoewel onze eigen tuin volledig veilig was, zat de schrik er zo in dat heer Frodo het toch noodzakelijk achtte om zich te verschuilen